Gisterenmiddag was ik trouwens mijn konijn kwijt (ja, ik heb een konijn). Hij had uitgevonden hoe hij over de drempel in de keuken kan komen en liep vrolijk rond op ons buitenplaatsje (want een tuin kun je het eigenlijk niet noemen). En ineens was hij dus weg. In huis natuurlijk nergens te vinden, en ik ontdekte onder een deur buiten (die naar de tuin van de kapper gaat) een gaatje waar hij prima onder door zou passen.

Ik denk: hij komt vanzelf wel terug (daarbij even vergeten dat het wel een konijn, maar geen poes is). Vanochtend was hij nog niet terug. Dus heb ik overal even gekeken. Een briefje bij de supermarkt opgehangen (met foto) en naar de kapper gelopen. Daar was hij niet. Daarnaast zit een dierenwinkel. Ik naar binnen, meteen de konijntjes bekeken. Daar zat hij niet bij.
Gevraagd aan die aardige dierenmeneer: "Ik ben mijn konijn kwijt.". Hij: "Is het hem daar?". En toen zat hij dus wel in een kooitje, niet bij de andere konijntjes, maar bij de vogels. Een vrouw had hem gevonden in het steegje ernaast en hem afgegeven. En de dierenmeneer had ook al een briefje in de supermarkt opgehangen (dat ik dus niet had gezien) en een aardige andere vrouw had inderdaad al beide briefjes zien hangen en vroeg zich al af...

Heel trots ben ik weer met Hasi naar huis gegaan (nog even langs de kapper om hem te laten zien). En mijn vriend kon niet begrijpen dat ik daar nou zo blij mee was. Maar het konijn heeft geen voortanden meer. Dus overleven in de natuur (voor zover daar in mijn straat sprake van kan zijn) had er voor hem niet ingezeten.
Mijn konijn heeft dus nu al de hele grote wijde wereld verkend. Voor straf moest hij vandaag in zijn kooi blijven zitten. Zo.