Mijn ontmoeting met A.J.
In principe was het niet zo bijzonder, de man deed me helemaal niks. Ik was niet bang, maar ook niet onder de indruk; ik wist niet wat ik van hem moest verwachten, maar er volgde ook geen hint toen ik hem uiteindelijk in de gebouwen van de VRT een hand gaf en de afspraak in de studio voor 13 uur bevestigde. Daarna ging ik rustig op een stoel het Brusselse gratis stadsmagazine lezen en naar een interview met hem op de Belgische klassieke zender KLARA luisteren. En toen was hij heel redelijk, begon over zijn ideologie te praten en gaf goede argumenten. Toen hij bij ons in de uitzending kwam, veranderde hij in iemand anders. De Nederlandse nationaliteit liet hem van begin af aan onrustiger en defensiever overkomen en van zijn argumenten in het gesprek daarvoor was niets meer over. In tegendeel: hij negeerde constant dat er in Nederland grote problemen met groepen jonge Marokkanen bestaan. Nee hoor, het overgrote deel van 'ons' doet zoiets niet, waren zijn woorden. En vervolgens gaf hij dus niet echt antwoord op de stellingen. De discussie eindigde daarom in een 'nou, we komen er niet uit'. Wel jammer, de ideologische discussie op de belgische radio was ook voor de Nederlandse luisteraar uiteindelijk vruchtbaarder geweest. Dan nog heeft hij gefaald om fatsoenlijk te reageren op bestaande problemen met zijn achterban.

Door de mand dus, als je geen argumenten meer hebt.