Afgelopen weekend was het voor U. en J. echt filmweekend. Aangezien het weer toch heel slecht was, kwam dat goed uit.
Om te beginnen vrijdag avond naar 'Goodbye Lenin' in het FT te H. Erg leuk, kleine zaal, helemaal vol en allemaal mensen die tijdens de voorstelling dingen in elkaars oren fluisterden (allemaal mensen die de toenmalige tijd nog goed in herinnering hebben). En ik die voortdurend tegen J. fluisterde: "Oh gaaf, dat hadden wij ook!"; "Oh cool, dat zongen wij ook!"; "Oh geweldig, die oude flessen..."; "Oh leuk, de vlaggen, de auto's...". Het mooiste vond ik het originele filmmateriaal van de DDR. Dat wordt toch maar weinig vertoond, dus dat was echt razend interessant.

Zaterdag middag: Pietje Bell. Aangezien we op zondag naar deel 2 zouden gaan, moesten we toch eerst maar eens deel 1 hebben gezien, vonden wij. Het kind kwam weer als vanouds naar boven.

Zaterdag avond: Pleasantville. Gewoon op tv; niet alles gezien, maar het concept van de film toch goed begrepen. En een erg functionele afwisseling van zwart-wit en kleur. Bijna een ouderwetse film.

Zondag ochtend, 10.30: Pietje Bell in het Tuschinski-Theater. Aansluitend de intocht van Sinterklaas, afgewisseld door een vlucht naar de Bijenkorf omdat het maar niet wilde stoppen met regenen. Vriendin S. nog gezien hoe ze Sinterklaas aan het interviewen was voor AT5. Cool.

Zondag namiddag: Bowling for Columbine. J. kreeg 3 video's voor de prijs van 2 (of zoiets), dus we moesten nog twee films kijken vandaag. Michael Moore en de wapens in Amerika. Absurd en toch ook erg geloofwaardig. Alles kan in America....

Zondag avond: The Matrix Reloaded. Omdat we een week daarvoor al 'Revolutions' hadden gekeken, nog maar even een terugblik naar deel 2 want die kende U. nog niet. Bij deze ingehaald, en verder valt er ook niet zoveel over te vertellen.
Ja, toch iets: hoe filmen ze in hemelsnaam die hele bijzondere scenes?

Zondag avond: The Matrix nog even onderbroken voor anderhalf uur Kooten & De Bie, waarbij we tot onze grote vreugde vaststelden dat veel van hun verhaaltjes in N.B. waren gedraaid. Dus we herkenden onze eigen straten op tv. Ook erg leuk. Omdat U. er toch geen nostalgische herinneringen aan de echte tijd van koot&debie heeft, moet J. haar voortdurend uitleggen waarom zij zo belangrijk zijn voor Nederland. Behalve dat Wim de Bie natuurlijk een geweldige site heeft. Weer een cultureel gat in mijn 'Nederlands' hoofd ontdekt dus.

We gingen laat slapen en de overvloed van beelden heeft mijn nachtrust niet eens verstoord. Welterusten.