Stemmen

Het voelt toch raar. "Heeft u geen wit kaartje?", vraagt mij de aardige oude mevrouw in de bibliotheek op de hoek. Nee, ik heb maar ��n kaartje, en daar staat ook iets blauws op. Geen E en geen U te bekennen, en het woordje 'grondwet' ook niet. "Nee, daarvoor mag ik niet stemmen", zeg ik. Drie gezichten kijken me raar aan. "Ik ben niet Nederlands, dus ik mag niet stemmen." Ze snappen het nog niet, maar blijven uitermate vriendelijk. "We zien het niet, en we horen het ook niet", zegt de vrouw. "U mag alleen aan de rechterkant stemmen.", zegt de meneer. En ik loop naar het hokje en ga achter de rechterkant staan. Uit mijn ooghoek zie ik nog de zinsvlaag '...instemming van Nederland met het Verdrag tot vaststelling...', maar het licht links blijft uit en ik mag alleen op de verlichte knopjes aan de rechterkant drukken. Daar staat iets totaal banaals met koopzondagen, in verhouding zo onbelangrijk vergeleken met de vraag aan de linker kant. Maar ik druk op het knopje 'voor', zoals ik aan de linker kant ook had gedaan. Als ik had gemogen.