Geen boesh-boesh en toch leuk
Vriend J. en ik hadden heel onconventioneel een pakket-reis geboekt naar een (ja, zucht) Canarisch eiland. Menig Nederlander weet hoe het er aan toegaat bij een vlucht-appartement-introductiedag-all-innetje, maar vriend J. en ik hadden daar van tevoren niet zo over nagedacht (omdat de vakanties anders altijd beginnen en eindigen in de auto en daartussen zitten heel veel kilometers en een klein tentje)...
Dus de eerste dag was zo enorm wennen dat we bijna gezworen hebben om dit soort reizen nooit meer te boeken. Heel veel hotellerige betonwoestijn in een nog grotere rotsige droge woestijn waarin wij ons regelmatig afvroegen hoe de oer-inwoners daar toch kunnen overleven (het enige dat in het zuiden groeit als kool, zijn cactussen - au!). De reclameborden en de architectuur van 30 jaar geleden, zonverbleekte panelen en fadsige witte Engelsen die aan het eind van dag ��n kreeftrood van het strand afkomen. Maar 5 dagen later (waarvan drie met een geweldig mini-jeep met zelfgebouwd dakje tegen de brandende zon) en heel wat bochtjes verder (vriend J. is opgehouden ze te tellen) hadden wij een vreselijk leuke week.

Met in aansluiting daaraan nog een ouderwetsche Nederlandsche korte kampeervakantie. Rust, stilte, blote voetjes in het gras en genieten maar. Tot de regen ons inhaalde.