Ulli draait...

...reportages ...moederdiensten ...overuren

maandag 1 oktober 2007

Eet je ongans...

...of niet? Want hoe zit het nou eigenlijk - mag je ganzen eten? Ik herinner me niet anders dan dat vroeger met kerst gewoon en gans op tafel lag. Die kwam meestal van de boer, had een lekker vrij leven geleid, mocht ronddwalen en waggelen en hij smaakte ook altijd heel goed. Maar hoe zit het met wilde ganzen?

Een beschermde diersoort, die alleen met vergunningen en bij hoge uitzondering uit de lucht gehaald mag worden. Nou schijnt het dat we te maken hebben met een heuse plaag in Nederland. En dan mag je ze dus wel schieten. En opeten! Dat liet Proeverij De Pronckheer in Cothen afgelopen donderdag zien (en proeven) aan culinaire journalisten. Hele borden vol met donkerrood vlees, bereid door een topkok, geserveerd met wijntjes. Rond lunchtijd. Dan laat ik me graag overhalen!

Wie er ook van smulde was Wouter Klootwijk, woonachtig op het platteland van Noord-Holland, en bekend van zijn uitvoerige speurtocht naar lekker eten. Hij bevestigde dat hij de beesten elke dag in zijn achtertuin ziet vliegen en als het er nou zoveel waren, dan konden we ze net zo goed opeten...

Daar dacht de Partij van de Dieren wel even anders over. Terwijl de mannen met pakken en vlinderdasjes en ik ons tegoed deden aan rosbief, pat� en andersoortige plakjes wilde gans, vergezeld van smakgeluiden en luidruchtig 'mmmhhh, wat lekker', zwaaiden de activisten buiten met spandoeken en knuffelganzen.

Dit kon niet. Beschermde ganzen afschieten en dan ook nog het eten ervan promoten: "Ze proberen de mensen wijs te maken dat taai ganzenvlees lekker is. Zo cre�er je een behoefte die er helemaal niet is. En bovendien: vroeger aten alleen maar arme mensen gans. Dus het k�n niet lekker zijn."

Vooral het laatste argument ging steken. Daarom aten wij vroeger aan tafel dus gans met kerst? Omdat mijn oma en opa maar simpele boeren waren? Arm en geen verstand van eten? Nog steeds vind ik de gerechten van oma en overgrootoma de lekkerste van de wereld. Simpel, maar bereid met liefde en overgave. Zo kan ik niet meer koken in deze moderne tijd.

Dat laatste argument van de armoede veeg ik dus van tafel. En sluit me volledig aan bij Wouter Klootwijk, die met volle mond zei: "Plagen moet je opeten." Kom maar op met die wilde ganzen!

0 reacties:

Een reactie plaatsen

Startpagina Ulrike Nagel nieuwe Blog