Ulli draait...

...reportages ...moederdiensten ...overuren

maandag 23 februari 2009

Les Mis

Vroeger, in de jaren 90, toen vriend J. en ik nog heel jong waren - de ��n nog in Berlijn en de ander in Hoogeveen woonde - toen luisterden J. en zijn vader H. bijna wekelijks in de auto ��n en hetzelfde bandje. Opzwepende koren die in het Engels over Frankrijk zongen.

Omdat vriend J. ernaar luisterde, wilde ik natuurlijk niet achterblijven. Het familiebandje werd gekopieerd en ging per trein mee in de walkman (ja, die had ik toen nog). Tegelijkertijd ging een hele reeks eerste dikke Nederlandse boeken mee. Geleend van een vriend van J. die er helemaal gek op was: De stam van de holebeer. Ik kon het net allemaal begrijpen op mijn 17e.

En omdat ik toch niet naar de Engelse teksten van de muziek op mijn oren luisterde, maar helemaal verdiept was in het verhaal op papier, koppelde ik de musical 'Les Mis�rables' in mijn hoofd aan Ayla, de hoofdpersoon uit 'de holebeer'. (Wat natuurlijk nergens op slaat, maar niemand had mij het bijbehorende boek van Hugo in mijn handen gedrukt...).

Tot gisteren: in Carr� zagen vriend J. en ik de een-na-laatste voorstelling van Les Mis. En omdat die in het Nederlands was, begreep ik ook eindelijk het verhaal. De zo vaak geluisterde muziek kreeg inhoud. 13 jaar verder en ik snap eindelijk dat Valjean, Javert, Eponine en Fantine gewoon voornamen zijn. Beter laat dan nooit.

0 reacties:

Een reactie plaatsen

Startpagina Ulrike Nagel nieuwe Blog