Woonbladen ok, maar dan?

Mijn afwezigheid de laatste dagen valt te verklaren met een stapel tijdschriften die ik van schoonzus S. meekreeg. Zij is een ster in het doorbladeren, bewaren, idee�n opdoen en het belangrijkste: ze zet de plaatjes van het woonblad ook om in de praktijk.

Dus iedere keer als we haar in haar knusse schippershuisje in het kleine, maar gezellige plaatsje M. in het noorden opzoeken, genieten we van de grijs- en de bruintinten van de bank en de tafel en verlekkeren we ons aan alle daarbij passende accessoires (om maar even met zo'n woonbladenterm op de proppen te komen...). En dat doet ze met een klein budget, want haar studie moet nog af voordat de centjes binnen komen rollen.

Ik denk dat ze alle nuances van grijs al in haar handen heeft gehad, en ook de zand-, modder- en taupekleuren zijn aan haar besteed. Helemaal sinds ze de slaapkamer van haar en lief E. heeft omgetoverd en zelfs metallicverf op de muur durft te smeren.

Aangezien vriend J. en ik vlak voor een verhuizing staan, is de stapel tijdschriften al voor driekwart gelezen. Heel veel goede idee�n schrijf ik op. In mijn hoofd vormen zich langzaamaan kleuren, patronen en de bijpassende meubels.

Maar alle voorbereiding is teniet als ik vandaag in een zaak sta waar we de vloerbedekking willen uitkiezen. Ik had een vermoeden, maar toch wist ik niet dat er zoveel tapijtstalen bestaan, zoveel kleuren, zoveel nuanceverschil tussen 'net-nog-wel-hoogpolig' en 'net-ietsie-pietsie-hoogpoliger'. Dat je verschillende ondervloeren hebt, dat je het in verschillende richtingen kan leggen, dat je de voetafdrukken op de ene wel ziet en op de andere niet, dat je.... En dan zijn we nog maar bij de vloerbedekking! Net als vriend J. dacht ik dat we er binnen een half uur wel uit zouden zijn. Het werden er minstens 4 en nu twijfelen we nog steeds aan onze keus.

Poeh. Ik ga de hulp van schoonzus S. inschakelen, anders ben ik hopeloos verloren.