Werken in Wijk

Op de Mazijk, tussen de oude barbiepoppen, de kartonnen kinderboekjes, de plastic speelgoedautootjes staan een aantal kinderen serieus geld te verdienen. Met een gitaar, wel vijf dwarsfluiten, een enkele trommel en precies ��n viool werken ze zich uit de naad om hun hoedjes gevuld te krijgen.

Daarnaast kunnen ze ook nog de titel van beste muzikant van Dorestad verwerven, dus de oogjes fonkelen. E�n stel meiden slooft zich helemaal uit. Ze trekken met hun fluiten rond het hele terrein, gekleed in rood-wit-blauwe jurken, met een bataljon peuters om hen heen die met oranje hoeden geld inzamelen. Ze maken de meeste kans op een prijs en zijn opgewonden als ik ze daar wat vragen over stel.

Ik geniet van de strak blauwe lucht, de oude gebouwen, de geheime poort die me vanaf de rommelmarkt weer naar de stad leidt. De reportage is af, terug naar de redactie.

Maar ja, Apeldoorn. Ik hoor pas rond ��n uur dat mijn net gedraaide reportage de prullenbak in kan. Hup, naar de burgemeester, hup, de mensen vragen of het nog nut heeft om verder te feesten.

De kinderen hebben pech. En ik ook. De oranje onschuld is even verdwenen. Nieuws gaat v��r.
En toch: ik had zo graag die andere reportage willen monteren... Het Koninginnedaggevoel verdwijnt samen met mijn bandje. Daar kan ook mijn oranje panty niks meer aan veranderen.