Omschakelen
Soms lijkt ook de voor ons zo gewone reis naar Berlijn ��n grote jetlag.
Donderdag 6.30 uur vliegtuig Weeze, 7.45 uur aankomst Sch�nefeld.
Thuis tweede ontbijt met veel koffie.
Max op bed, wij ook. Bijslapen.
14 uur: naar de stad, langs een geplande afspraak.
Winkelen.
Eten.
Laat slapen na een wijntje.
Wat lijkt de dag toch lang zo.
Vrijdag: 13.00 uur afspraak met vriendin J. en baby C. in de Tierpark.
Wandelen tot we moe zijn.
Lekker eten.
22 uur naar de stad.
Biertje en leuke gesprekken in de S-Bahnbogen.
0.00 uur dakterras bij Weekend.
Cocktails.
3.00 uur Knockout.
Zaterdag:
9.00 uur: Terughollen naar de Tierpark, want knuffel Max kwijt. Niet gevonden. Triest.
12.00 uur proberen bij te slapen.
14.00 uur naar de stad, laatste boodschapjes.
17.00 Feestje Vati verjaardag in DDR-villa.
3.00 uur doodmoe, met dansbenen naar bed.
Zondag:
Uitslapen.
Langs vriendin J.
Langs Omi, Max ophalen.
19.30 uur: Sch�nefeld.
21.30 uur: vliegen.
0.20 uur exhausted in eigen bed.
Waar stond dat ook alweer?
2 reacties:
Dat liedje van Herman van Veen past precies hierbij ;)
'We moeten rennen, vliegen, hollen, opstaan en weer doorgaan'.
Gister hopelijk een beetje bijgekomen en het was het tripje vast waard!
Tsja.... dat is je tijd optimaal benutten!! En ik ben blij te lezen dat zo'n leven zelfs met een kind toch nog kan :-)
Lekker bijtanken, maar!
Een reactie plaatsen
href="http://www.ulrikenagel.nl/weblog/index.php"><< Startpaginalt;href="http://www.ulrikenagel.nl/weblog/index.php"><< Startpaginalt; Ulrike Nagel nieuwe Blog