Ulli draait...

...reportages ...moederdiensten ...overuren

donderdag 18 juni 2009

Vouwen graag!

Vaak ga ik met de trein naar mijn werk. In wijs vooruitzicht kocht ik twee jaar geleden een vouwfiets. De gedachte dat we wel eens uit de randstad zouden wegtrekken, zat in mijn achterhoofd en zo geschiedde.

Vanaf dag 1 heb ik veel lol met mijn groene inklapbare draadezel. Nu des te meer, want eenmaal aangekomen in Utrecht suis ik in de derde versnelling langs alle andere fietsers. Ik hoef niet tussen gammele barrels naar mijn eigen fiets te zoeken en als ik te laat ben en op moet schieten, kan ik hem nog altijd als step in de lange gangen gebruiken.

Nou is de vouwfiets zwaar in opkomst. Dat is al een tijdje zo, maar toch is het nu anders. Fabrikanten komen met steeds meer lijkende modellen. Ook de neppers hebben nu de maat van de Brompton, terwijl ze twee jaar geleden nog stukken groter en onhandiger uitpakten.

En juist daarom begrijp ik niet dat heel veel mensen met hun uitgevouwen fiets in de trein stappen. Uitgevouwen in het gangpad, soms hooguit ��n wiel weggewerkt. Regelmatig zie ik hoe de fietser die hem dan nog wel inklapt, hem alweer uitvouwt voordat de trein stilstaat. Lekker botsen tegen andermans blote benen, tassen en witte broeken. Ik bedoel: dat kun je toch ook buiten doen?

Hoofdschuddend stap ik als enige met een ingevouwen fietsje uit de trein. Maar omdat alle mensen ZONDER vouwfiets een hekel hebben aan alle mensen MET vouwfiets, ben ook ik niet bijzonder geliefd bij alle perronwandelaars. Ingevouwen of niet.

Nou ja, zometeen op het Smakkelaarsveld heb ik ze toch wel weer mooi allemaal ingehaald.


2 reacties:

Anonymous Mandarijn zei...

AMEN

9:58 PM  
Anonymous Sabien zei...

Normaal gesproken met je eens, al had ik gister liever alle hallen vol zien staan met fietsen.
Ik pleit voor treinetiquette: (http://sabinedewitte.nl/?p=124)

4:27 PM  

Een reactie plaatsen

href="http://www.ulrikenagel.nl/weblog/index.php"><< Startpaginalt;href="http://www.ulrikenagel.nl/weblog/index.php"><< Startpaginalt; Ulrike Nagel nieuwe Blog