Verticu...wat?

Sinds maart zijn wij burgers in een nieuwbouwwijk. Burgerlijk dus. En aangezien we nu ook een tuintje hebben met een mooi klein grasveldje, moeten we die ook bijhouden. Zoals dat goede burgers betaamt.

Vriend J. is sinds dag 1 in de weer om het gazon helemaal mooi, vol, groen en sappig te krijgen. Het lukt hem aardig, al waren de grassprietjes niet zo blij met de house-en-tuin-warming van afgelopen weekend. Ze zijn er acuut van gestorven. We doen er gewoon weer even wat water overheen.

Maar volgens de insiders moeten we verticuteren. Ja, mijn woordenschat heeft er weer een nieuw woordje bij. Even nalezen en aan de slag. Ware het niet dat je voor ieder klein tuindingetje ook weer een puik klein apparaatje nodig hebt. Die kun je allemaal kopen, maar dan is de garage wel erg snel vol (En die is net zo mooi opgeruimd, omdat vriend J. zo goed kan klussen; het is echt waar, mensen! Ik wil hem best even uitlenen!).

En dus stellen we de klus uit, ook omdat het met 30 graden veel lekkerder is om lui onder de parasol te hangen, met boekje, wijntje en terrashaardje.

Dat laatste hebben we weer te danken aan vriendin S. en vriend R.. Een klein, hip, rood terracotta-oventje. Er past precies ��n houten blok in, maar het is nog even wat werk om die ook aan te krijgen.

Gelukkig houdt vriend J. van vuurtjes stoken en dus kan het niet lang meer duren voordat de kachel brandt.

In ieder geval vele malen eerder dan dat ons gras geverticuteerd is.

(Achter het kacheltje is te zien dat we ook de wijn van vriendinnen M. en L. nog moeten planten. Tussen de lavendel, als het goed is. Zo worden we niet alleen tuin- maar ook wijnkenners!)