20 minuten

Ooit kon ik het heel goed. Ik begon er in mijn studententijd mee, 2 minuten snel, 1 minuut langzaam. De klassieker. Tot ik het op een dag een heel uur volhield.

Inmiddels ben ik tien jaar, heel wat woonplaatsen en drie paar hardloopschoenen verder, maar moet helemaal opnieuw beginnen. Jarenlang kon ik ook na maanden pauze zomaar weer mijn veters strikken en 50 minuten door de polder banjeren. Op redelijke snelheid.

Daarnaast fietste ik nog wel eens naar mijn werk in Hilversum. Vanuit Utrecht. Ik was een sportief meisje. Met een slank lijf en 65 kilo op de weegschaalteller.

Dat is voorbij. Nu ben ik moeder, lui geworden en nog maar op de helft van mijn oude conditie. De zwangerschap is te lang geleden, daar kan ik niet meer mee aan komen als excuus. Op mijn racefiets zit ik maar mondjesmaat en het ergste van dat alles: ik ben nu 7 kilo zwaarder.

Minder eten is geen optie en dus ren ik.

Sinds anderhalve week op nieuwe schoenen. 20 minuten, minstens 3 keer per week. Stelt nog niks voor, maar het voelt al bijna als vroeger.