Drie op een rij

Nee, als werkende moeder ga je niet vaak meer uit.

Nou behoorde feesten nog nooit tot het middelpunt van mijn bestaan, ook niet toen ik nog een studerend meisje was.

Ik hou er wel van, dat is het niet. Als ik eenmaal op de dansvloer sta, ga ik helemaal los. Alleen kost het meestal een halve of een hele dag om bij te komen van al die passen en die volle glazen. En dat vind ik vaak zonde van mijn tijd. Als buiten de zon schijnt, of je ook nog dat ene boek wilt lezen, of naar die vestingstad. Dan ben je daar na het stappen in negen van de tien gevallen te moe voor.

's Avonds hang je op de bank en laat de tv passief aan je voorbijtrekken. Een wee�g gevoel in je buik en een volle prop in je kop.

Toch deed ik het nu maar weer eens. Donderdag avond met de buurvrouwen spontaan naar het stadsfeest om de hoek. Vrijdag avond naar het verjaardagsfeest van vriendin S. En zaterdag echt los op het bruiloftsfeest van eindredacteur M. Met drank, met danspasjes en zelfs hier en daar een sigaretje.

Lekker.

Nu weer drie dagen bijkomen.