De M.

Nu is het gewoon geworden. En is ook doorgedrongen tot ons huis. Vriend J. is hoogstwaarschijnlijk geveld door de griep met de grote M.

We kennen elkaar al heel lang, maar nog nooit heeft ie zoveel dagen achter elkaar in bed gelegen. Hoofdpijn, spierpijn, moe en verkouden. En gewoon slap, slapper, slapst.

En dus moeten we ons nu zorgen maken over ons sociale leven. Vriend J. blijft natuurlijk ingestopt, maar mag ik nu nog wel op het feestje van vriendin M. en vriend J. komen vanmiddag? En moet je dan wel naar de intocht van Sinterklaas om 14 uur?

Tot nu toe red ik mij naast J. met mijn doodgewone verkoudheid. Gisteren was mijn stem verdwenen, vandaag keert ie langzaam terug. Alle fases van keelpijn, snotneus en hoest doorloop ik in sneltreinvaart, maar de rest van mijn lijf laat me gelukkig niet in de steek.

En ons mannetje? Die heeft blijkbaar de beste weerstand van de hele familie. Klein beetje snottebellen, af en toe een hoestje, maar hij springt en rent en doet.

Bij kleine baby's mogen we nu niet meer in de buurt komen. Terecht. Maar moet ik nu ook de rest van de maatschappij voor ons beschermen? E�n stap voor mijn deur en ik besmet misschien de hele straat.

Hoe lang zou een mens binnen kunnen blijven?