En nu al het nieuwe...

Het nieuwe jaar is begonnen met een oude traditie: met duizenden anderen naar de binnenstad van Berlijn trekken en het grote vuurwerk zien.

Eerlijk is eerlijk: ik kan niet goed tegen mensenmassa's en helemaal niet als ik er zelf tussen sta. En dus kiezen we altijd een sluiproute. Zo rustig dat je de sneeuw nog hoort knarsen onder je schoenen. We komen uit bij de Rijksdag en het grote open veld waar je zo mooi een paar raketten kan afsteken. Baldadige jongens of ruzies? Ver te zoeken. Mocht er nog een beetje restlawaai zijn, dan wordt dat opgeslokt door de sneeuw die onophoudelijk op onze mutsen valt.

E�n parallelstraat verder hossen toeristen op foute muziek, betalen 5 Euro voor een biertje en staan tot aan hun enkels in de drap. Hier merk je daar niks van. Een fijn wit bodempje, winterlaarzen, kinderlijke spanning. Om ons heen staan ook kleine groepjes die vast hun Rotk�ppchen-Sekt een kop kleiner maken en sterretjes aansteken (dat mag ��n straat verder helemaal niet vanwege de drukte).

Vlak voor twaalf uur wordt het knallen om ons heen toch wat harder, en even later begint het echte vuurwerk. Boven onze hoofden, groot, waanzinnig, nog nooit hebben we het zo mooi gezien. En dat terwijl we al zo lang hier staan.

Sfeervol en chique legen we onze kartonnen bekertjes. Van binnen helemaal warm.

(En even later liepen we gewoon zo door naar de Brandenburger Tor en dansten zelf nog even een rondje, vandaar de foto)