Keep on...

Het was veel te lang geleden en door de kou was ik erg goed geworden in uitstellen. Zelfs vier kilometer schaatsen kunnen op een gegeven niet meer compenseren dat ik alweer een tijdje helemaal gestopt was met hardlopen.

Geen onwil en ook geen klachten; hooguit sneeuw en ijs die me weerhielden. Vanmiddag besloot ik de lijn opnieuw te doorbreken: -5 of niet. Geen seconde langer nadenken, schoenen en lange broek aan, muts en handschoenen mee en starten.

Mijn adem bevroor op de eerste hoek, mijn neus deed 50 meter verder pijn, maar vijf minuten later verdwenen deze winterverschijnselen en voelde mijn lijf als ��n grote warme deken. Nog weer vijf minuten later begreep ik helemaal niet waarom ik iedere keer weer zo'n lange pauze inlas. Want het is gewoon lekker om te lopen.

Wel heb ik nu een beetje een stok achter de deur. Vriend J. en ik hebben dit jaar grote doelen. De eerste deadline nadert al binnen drie maanden, de halve marathon in Berlijn op 28 maart. Ook vorig jaar heb ik die gelopen, maar hartstikke onvoorbereid en dus ongezond kwam ik na 2 uur en 21 minuten over de finish. Dat is dus vele malen te traag.

Dit jaar wil ik wel wat athletischer aan de start verschijnen. En na het resultaat beslis ik of de volgende grote stap aandurf.

De marathon in september.