Letters tussen twee deksels

Ik heb een bijna vergeten deugd opnieuw ontdekt. Lezen.
Na Andr� Agassi ben ik geswitcht van genre. Tolstoi. Anna Karenina. En ik vind dat een prima combi, want mijn hele leven lees ik al van alles door elkaar.

Goed, de Bouquet-reeks heb ik overgeslagen, maar in Duitsland heb je soortgelijke en eigenlijk nog vreselijkere 'boekjes'. Die heten daar 'Arztromane' en zien er ongeveer zo uit. Dat zegt alles. Ik las dat soort boekjes toen ik twaalf was, en nog ��n keertje op mijn 19e. Na mijn schoolexamen. Toen wilde er niks anders meer bij in mijn hoofd.

Ik kon lezen toen ik zes was, en rende vanaf dat moment naar de bibliotheeksbus. Ik was lid van meerdere bibliotheken, want als ik in de ene alle boeiende boeken voor mijn leeftijd had uitgeleend, ging ik naar de andere voor nieuw voer. Zo zat ik na de val van de muur ineens bij een bibliotheek in Kreuzberg, terwijl dat dik drie kwartier rijden was vanaf huis. Daar leende ik onder andere de boeken van 'Mary Poppins'. Ik weet nu nog steeds heel goed hoe vreselijk ik het vond dat er na het vierde boek geen vijfde meer was.

Een paar jaar later werd ik zelfs nog eens lid van de Amerika-Gedenk-Bibliothek. Ik heb werkelijk geen idee meer waarom.

Na mijn studie ben ik een beetje gestopt met boekenlezen. Althans, het duurde steeds langer voordat ik ze uit had. Werken als journalist heeft doorgaans tot gevolg dat je vooral kranten leest, radio luistert en tv kijkt en als je zelf ook nog eens achter camera en computer kruipt, zijn je ogen 's avonds moe. Bovendien doe ik nu ook nog mijn best om een klein mannetje te vermaken en mijn lichaam voor een halve marathon te trainen.

En toch zijn mijn ogen nu weer wakker geworden. Geen idee hoe, maar ik vlieg weer over de pagina's. De zin in lezen is terug, ik hoef er geen moeite voor te doen. De bladzijdes rollen door mijn vingers. Net als vroeger. Of heb ik dan toevallig nu pas weer goede verhalen in mijn handen?

Deze stond al jaren in mijn boekenkast. En ik ben nu op pagina 300. Dat voorspelt veel goeds: misschien zijn al die ongelezen letters in mijn witte Lundia dit jaar nog aan de beurt.