Zur�ck

Nu nog een heleboel uren met mijn hoofd in de lokale gemeenteraadsverkiezingen. Daarna nog een paar reportages over Jan, Alleman en hun Utrechtse achtertuin. Langzaamaan bereiden mijn hersenkwabben zich dan voor op wat volgt: twee weken fulltime meedraaien bij de Berlijnse omroep.

Terug naar huis dus. Alhoewel: ik weet niets van de Berlijnse gemeentepolitiek. Zelfs het Duitse woord voor 'wethouder' moet ik opzoeken. Ik heb geen idee hoe het is om met een camera van de ene naar de andere kant van de stad te racen en dan ook nog op tijd terug te zijn op de burelen. Ik heb ook geen flauw benul hoe de journalisten daar in elkaar zitten. En of ze mijn Nederlandse manier van werken grote onzin vinden. Of juist niet.

Ik moet zien of de mensen daar makkelijk hun hart uitstorten voor mijn lens, en of ik het dan toch ineens eng vind; mijn handwerk in de grote stad.

E�n ding zal me amper dwarszitten: de taal. Dat scheelt een stukje.

Voor de rest ga ik uitvinden of het wel kan - een bijna Nederlandse in de grote boze Duitse stad.

(Vanaf 15 maart hoor ik dus even bij de redactie van de RBB Abendschau. En doe daar dan (dagelijks) verslag van. Hier op mijn weblog.)